เห็ดหลินจือแดงหมายถึงเชื้อรา ตระกูลหนึ่งที่ขึ้นอยู่กับตามพืชพันธุ์ที่เน่าเปื่อยผุพัง เพราะว่าจะพบเห็นอยู่ตลอด  ณขั้นความสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนกระทั่งความสูงกว่า  1,000  เมตร ในอุณหภูมิระหว่าง  8 – 38 องศาเซลเซียส  ต่ำกว่า  0  องศาเซลเซียส  เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต  เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญเจริญเติบโตหลังจากนั้นได้  เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกแปลกแยกกันไปในสาธารณรัฐประชาชนจีนเรียกว่า  หลิงชิง หรือไม่หลินจือ  แปลว่า สุดยอดของต้นไม้วิเศษ  สำหรับประเทศไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ เห็ดมะพร้าว  เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า เห็ดจวักงู เห็ดนางกวัก แล้วยังแบ่งสรรไปตามกลุ่มของเห็ด เช่น

ดอกสีเหลือง  เรียกว่า  หวงจือไม่ก็จีนจือ  มีรสชาติหวานจืดชืด  มีสรรพคุณในการบำรุงประสาท  บำรุงร่างกาย  ระบบระบายให้มีศักยภาพดีขึ้น

ดอกสีแดง  เรียกว่า  ฉื้อจือหรือต้นจืน  มีรสขม ใช้เป็นยาแก้การแน่นอก  เลือดตกค้าง  บำรุงหัวใจ  เพราะด้วยคนไข้ที่เป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง ช่วยฟื้นฟูผู้ป่วยที่เป็นโรคสมองเสื่อม  พร้อมด้วยเบาหวาน

ดอกสีเขียว  เรียกว่า  ชิงจือ  มีรสชาติขมเล็กน้อย  โดยมากพบในที่ที่มีอากาศหนาวใช้ในการรักษาโรคหัวใจ

ดอกสีม่วง  เรียกว่า  จื่อจือหรือว่าสีซ็อคโกแลต  มีรสขมเล็กน้อย  มีสรรพคุณปกปักรักษาโรคไขข้ออักเสบ  หูอักเสบ

ดอกสีขาว  เรียกว่า  ไป่จือหรือวีจือ  มีรสชาติฉุน  ขมเล็กน้อย  มีสรรพคุณในการเยียวยาเกี่ยวกับทางเดินหายใจ  ปอด  จมูก  ทำให้หายใจคล่อง

ดอกสีดำ  เรียกว่า   เฮจือหรือเสียนจือ  มีรสชาติเค็มเล็กน้อยไม่ขม  มีสรรพคุณในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย  บำรุงไต  ขับปัสสาวะ